Memento Mori

Bir sağanak yağış gibi çepeçevre sarıyor her yanımı ölümün gölgesi,

Yanımda nefes alıyor, yürüyor, kahkaha atıyor.

Küçük bir kıvılcım, tedirgin nefes,

Sigaramın kaosunda sıkışıyor kelimeler.

Memento mori

Yaprakların hışırtısıyla sırnaşıyor kulaklarıma

Gecenin dingin karanlığında.

Uykular bile dindiremiyor bu huzursuzluğu.

Bütün hücrelerimde iki kelime;

Memento mori

Anne rahminde ki o ilk damladan beri

Var olmuştu bu irade

Hüzünlü kollarda dinlenmiş, demini almıştı

Cehennemin en kuytu köşesinde bile

Yürüyebilmişti.

Peki ne için?

Eklemlerin kuvvetinde eriyor bütün düşlerim.

Aslında hiç meydana gelmedi

Kelimelerde yalpalayan bu kudretsiz fikirler.

Benliğin kozmosunda hiçliğe mahkumdular.

Bir öfke krizinde parlayan gözlerde yitti bu birkaç kelime

Memento mori